Staven 7 – wapenstilstand

Dapper en energiek zwoegt u door en blijft zich sterk verweren tegen concurrenten en rivalen. ‘It’s lonely at the top’. U blijft zich aangevallen voelen al heeft u allang een veilige positie. U spant zich eigenlijk overbodig in door steeds maar voet bij stuk te houden, zelfs tegen beter weten in. Het is net alsof u nog niet wilt begrijpen dat er nog een leven is na uw behaalde succes. U raakt geïsoleerd binnen de groep. In ‘het vuur van de strijd’ bent u geneigd te blijven doorvechten, net alsof u wilt blijven strijden voor zaken die allang volbracht zijn. U hebt echt bereikt wat u wilde bereiken maar wilt het zelf alleen nog niet geloven. U wilt er maar niet aan. Irrationaliteit en besluiteloosheid kunnen u daarbij nekken. Toch schijnt u hiervan te genieten. Heeft u het nodig de adrenaline te blijven voelen als een teken dat uw bloed nog vurig door uw jeugdige aderen stroomt? U geeft dus uw positie nog niet zomaar op. U bent uzelf in elk geval onvoldoende bewust dat het hoogtepunt van uw succes werkelijk voorbij is. Hoe weerbaar u ook nog bent, u wordt toch tot de terugtocht gedwongen. U bent, hoe jammer ook, over uw top.

Soms wilt u uw eigen gelijk nog steeds en blijft u daarom in een nutteloos gevecht met een schijnbare oppositie. Zo blijft u steeds maar vechten voor belangen die er niet meer toe doen. Er is eerder sprake van een innerlijke strijd bij u dan van enig andere. U onthoudt zich van zelfbeschouwing doordat ‘de wet der traagheid’ u te zeer blijft bepalen. U lijkt wel dwaas.